پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

دوره آموزشی دو روزه کتابداران بخش نابینایان نهاد کتابخانه‌های عمومی با حضور کارشناسان مربوطه از سراسر کشور طی روز‌های ۳۰ و ۳۱ فروردین برگزار شد (روز اول نشست، آشنایی با مهارت‌های «کار با سامانه سامان»، «آشنایی با منابع الکترونیک» و «خدمات کتابخانه‌های عمومی برای نابینایان». در روز دوم «بازی‌های فکری»، «کار با سامانه سامان» و «چگونگی استفاده از دستگاه برجسته‌نگار هوشمند همراه تبلت بریل ویژه نابینایان»). این دوره به همت دفتر پژوهش و آموزش نهاد و با حضور ۴۵ کتابدار از استان‌های مختلف با همکاری انجمن علمی ارتقای کتابخانه‌های عمومی ایران در دانشگاه خوارزمی برگزار گردید. منصور شادکام، قائم‌مقام انجمن نابینایان ایران در مراسم اختتامیه این نشست گفت:من با بسیاری از کتابداران نابینا در ارتباط هستم. از شما کتابداران نابینا انتظار دارم در حوزه کاری خود طوری عمل کنید تا مدیران بالادستی شما باز هم تمایل به جذب نابینایان و کم‌بینایان را داشته باشند. شادکام در خصوص استفاده از خط بریل گفت: متأسفانه در سال‌های اخیر استفاده از خط بریل در میان نابینایان کمرنگ شده است که این مسئله آسیب‌های فراوانی را به دنبال داشته است. چه بسیار نابینایانی که تا مقطع دکتری تحصیل می‌کنند، اما توانایی نوشتن یک مقاله را ندارند و نوشته آن‌ها سرشار از اغلاط املایی است. این آسیب تنها با رواج یافتن خط بریل در میان نابینایان رفع می‌شود.

وقتی از ناتوانی مجلس گلایه می کنیم، دوستان به بالا و پائین شان بر می خورد. این هم نمونه دیگر از گل هنر عزیزان مجلسی. آمدند ابرو را درست کنند، چشم را کور کردند. اصل داستان اینجا بود که مسلمانان در جمعه تعطیل هستند و یهودی ها در شنبه و مسیحی ها در یکشنبه، لذا کل ارتباط رسمی ما با سایر کشورهای دنیا خلاصه شده در چهار روز ( دوشنبه، سه شنبه، چهارشنبه و پنج شنبه) می باشد.مقرر شده بود که با خلاصه کردن تعطیلی در جمعه و شنبه، این مشکل کاهش یابد. در این بین ، عده ای ورود نموده و گفتند که شنبه مختص یهود بوده و نباید مشابه به یهود گردیم. لذا دغدغه افزایش روزهای تعامل با جهان ، به سمت کاهش ساعات کاری شیفت پیدا کرد و شد پیشنهاد تعطیلی کامل روز پنج شنبه.سوال اینجاست که با این شرایط اقتصادی و سطح توسعه یافتگی، افزایش تعطیلی ها توجیه عقلانی دارد؟ به فرض که دارد، کارفرمای بخش خصوصی چه گناهی کرده که باید پاسوز تصمیمات بخش دولتی شود؟ تصور ما بر این است که خداوند عقل را برای راهبری راهبردی داده است نه عدم استفاده.

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

دکتر مسعود نیلی اقتصاددان: کشوری که در گاز رتبه دوم جهانی را دارد، حتما می‌توانسته اقلاً به اندازه نصف همسایه‌اش قطر، گاز صادر کند .کشوری که دارای رتبه چهارم در برخورداری از ذخایر نفتی است، یقیناً می‌توانسته به اندازه ۴ میلیون بشکه نفت در روز صادر کند.توسعه‌یافتگی ایران را در گاز با قطر، در نفت با عربستان، در توریسم و صنعت با ترکیه و در موقعیت ممتاز جغرافیایی با امارات به عنوان کشور‌هایی که هرکدام به‌طور منفرد فقط یکی از مواهب ما را دارند، مورد سنجش و ارزیابی قرار می‌دهم

هشتمین دوره مراسم اعطای لوح، نشان و تندیس امین‏‏‏‏‌الضرب روز سه‌شنبه با حضور فعالان بخش خصوصی، کارآفرینان، اساتید اقتصاد و اعضای اتاق‌های بازرگانی در تالار وحدت تهران برگزار شد. در این مراسم از خدمات کارآفرینانی که عمر خود را مصروف اعتلای کشور کرده‌اند با اعطای لوح و نشان تقدیر شد.

از جمله سوالات بنیادینی که مردم در شرایط حاضر می‌پرسند این است که تا چه اندازه اتوپیایی که پس از انقلاب سال ۵۷ برای ایرانیان ترسیم شده بود، تحقق پیدا کرده است؟ با گذشت بیش از ۴۴ سال از عمر انقلاب آیا وعده‌هایی، چون حاکمیت قانون، تحقق اراده مردم، مردمسالاری، توسعه و... محقق شده اند؟ از دوران انقلاب و جنگ در دهه ۵۰ و ۶۰ خورشیدی گرفته تا برهه تحریم‌ها و کمبود‌ها و محرومیت‌های دهه‌های بعد، ایرانیان به امید تحقق دورنمایی بودند که در بحبوحه انقلاب برایشان ساخته شده بود. مردمی که دوم خرداد ۷۶ را رقم زدند، انتخابات ۹۲، ۹۶ و... را با مشارکت‌های بالا شکل دادند و در انتظار تحقق وعده‌ها نشستند و .... سه برخورد کاملا مشخص می‌توان با این نوع پرسشگری نمود. اول واپس زنی و انکار و زدن برجسب انحراف. دوم پیگیری اسیب شناسانه و بیان واقعیات و کناره گیری از توجیه گری و آماده سازی و اقدام برای اصلاح در گام دوم انقلاب. سوم، گفتن عبارت کلیشه‌ای به من چه و سیاست پدر مادر ندارد و کناره گیری از رسالت انسانی، شرعی، سیاسی خود. شما کدام راه را انتخاب می‌کنید و با کدام راهکار‌ها زاویه گرفته و می‌جنگید؟

صنعت گرفتار کلونی‌های شلخته‌ای بوده که باعث جزیره‌ای عمل‌کردن فعالان این حوزه شده است. این اعتقاد محمد بحرینیان، پژوهشگر و کارشناس صنعت است. او با انتقاد از سیاست‌گذاری در حوزه صنعت، تصمیم‌های قوای مجریه و مقننه را در بسیاری از دوره‌ها، برخلاف مسیر دستیابی به توسعه ارزیابی می‌کند. بحرینیان آمار‌های تکان‌دهنده‌ای از تعداد مجموعه‌های صنعتی مختلف در کشور ارائه می‌کند که با وجود تعداد بالا نتوانسته‌اند کشور را به سمت صنعتی‌شدن ببرند. او اعتقاد دارد نبود تمرکز دو قوه و همچنین اولویت‌نداشتن توسعه در سیاست‌گذاری‌های اقتصادی و صنعتی، باعث ایجاد «کلونی‌های شلخته» شده است. این پژوهشگر، از وجود ۷۰ پروانه بهره‌برداری به نام اشخاص حقوقی و حقیقی در پایان مهرماه ۱۴۰۱ برای تولید خودروی سواری، تجاری و سنگین و ۳۱ مجوز طرح در دست اجرا که در صورت انجام به تعداد قبلی اضافه می‌شود، در کشور خبر می‌دهد؛ شرکت‌هایی که در بسیاری موارد عملا با این پروانه‌ها یا مجوزها، واردکننده خودرو‌های خارجی و چینی بوده و سهمی در تولید ندارند. محمد بحرینیان، صنعتگر و پژوهشگر توسعه، صنعت را گرفتار سیاست‌گذارانی غیرمتخصص و فاقد تمرکز با محوریت توسعه می‌داند.

مغز بعضی از مدیران اجرایی در کشور را بهتر است به فندق تشبیه نکنیم ، چون خیلی کوچک تر از ان است. مغز نه، توانمندی در حد واکنش جلبک ها با حرکات آمیبی شکل. بعضی ها هم که مثل ربات هستند. یک برنامه به انها می دهند و عین ان را بدون کمترین نوآوری و انعطاف تحویل می گیرند. هر دو گروه مورد اشاره هم ادعای مدیریت دارند و نتیجه داستان می شود، فعالیت ناقص بخشی و انبوه مشکلات فرابخشی ، فرهنگی و توسعه ای . دلمان به حال بی کسی این اب و خاک می سوزد. داستان آسیب های اجتماعی هم در این کشور، قصه پر غصه خودش را دارد.طلاق را قبلا با دو پدیده مذموم اعتیاد و انحراف اخلاقی توجیه می کردند و بعدها که روشنفکر تر شدیم، بحث عدم تفاهم اخلاقی پاپیش نهاد. اما هیچ کس نپرسید که این پسر و دختر را چطور تربیت کردیم( اصلا تربیت کرده ایم؟) و چقدر به بحث استقلال اقتصادی خانواده و فراهم سازی حداقل رفاه و امکانات زندگی مشترک اندیشیده ایم. مدیران اجرایی رباتی شکل هم در این شرایط به فکر ازدیاد جمعیت با جایزه و وعده وام و زمین و ماشین هستند. پناه می بریم بخدا از شر حماقت هاو پناه می بریم به خدا از شر عقل ناقص خودمان.

فرودگاه قم مشکلات بسیاری دارد و در کنار دیگر پروژه‌های مدت‌دار این شهر همچون منوریل و مترو منتظر معجزه‌ دولت سیزدهم برای تعیین تکلیف و یا رسیدن به نقطه پایان است.

صحبت از بریکس و پیوستن ایران به آن به موضوع داغی تبدل شده و تحلیل‌های زیادی درباره مزایا و معایب عضویت ایران در بریکس مطرح می‌شود اما از تحلیل خبری نیست! این گزارش، گام پیش از تحلیل را بر می‌دارد و گروه بریکس و حقایق اقتصادی مربوط به آن را بررسی می‌کند، موضوعی که در بسیاری از تحلیل‌ها، کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

مروری بر دوران مدیریتی روسای کل بیمه مرکزی نشان می دهد که در فاصله سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۴۰۲، از بین ۱۱ رییس کل بیمه مرکزی ۸ رییس کل کمتراز ۴ سال برکرسی ریاست کلی بیمه مرکزی تکیه زده اند.

فرشید پورکاویان، کارشناس صنعت بیمه گفت: بیمه معاضدت قضایی بیمه نامه‌ای متداول در دنیا است، اما این بیمه نامه در کشور شکل نگرفته که یکی از دلایل آن کمتر توسعه یافتگی صنعت بیمه و محصولات جدید بیمه‌ای در کشور است.

حسین عظیمی آرانی (۱۳۲۷ در آران و بیدگل - ۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۲ در تهران) اقتصاددان ایرانی بود. عظیمی در اولین سمینار بازسازی اقتصاد ایران پس از جنگ، که در سال ۱۳۶۸ برگزار شد، به صراحت نقایص و اشتباهات فاحش سیاست‌های تعدیل اقتصادی در برنامه اول توسعه را تشریح نموده و به درستی، بحران اقتصادی ناشی از آن را پیش‌بینی کرده بود. وی اعتقاد داشت اقتصاد، از علوم انسانی است، بنابراین تئوری اقتصاد ملی باید بر اساس اقتضائات ملی تدوین شود. فشار غیرمستقیم دولت بعضی‌ها آنقدر مرحوم عظیمی را در تنگنا قرار داد که منجر به حاشیه گرایی و سرانجام فوت او شد. زنده یاد دکتر حسین عظیمی در کتاب مدار‌های توسعه نیافتگی در اقتصاد ایران، ص ۳۸۲ بیان می‌دارد که در جامعه‌ای که عمر متوسط تحولات سیاسی آن ۸ تا ۱۰ سال است هیچ گاه اقتصاد پا نمی‌گیرد. بعضی مرحوم‌ها در آخرت چگونه باید پاسخگوی فشار‌های وارد بر زنده یاد عظیمی باشند، خدا می‌داند. توصیه داریم که ویدئو کلیپ انتهای متن برای آشنایی با منظومه فکری حسین عطیمی را الزاما مشاهده کنید.

رئیس سازمان بازرسی کل کشور با انتقاد از بروکراسی اداری برای صدور مجوزهای سرمایه‌گذاری گفت: چرا باید یک سرمایه‌گذار برای دریافت مجوز هفت‌خان رستم را طی کند.

یکی از چالش‌های پیش‌روی توسعه حوزه صنعتی، معدنی و تجاری کشور، نبود سندی جامع در حوزه آمایش سرزمین است. تغییرات پی‌درپی در بدنه دولت، حضور غیرتخصصی افراد در سمت‌های تخصصی و نبود دیدگاه و چشم‌انداز بلندمدت سبب شد که برنامه آمایش سرزمین بسیاری از برنامه‌های دولت سیزدهم نیمه‌کاره باقی بماند، تا آنجا که به‌گفته برخی کارشناسان به‌نظر می‌رسد که اجرای برنامه آمایش سرزمین نیز همچنان در حالت رویا باقی مانده است.

شریعتی، عضو اتاق بازرگانی ایران و عراق در واکنش به اظهارات چند روز گذشته مصباحی مقدم که توصیه کرده بود مردم مانند چینی ها به دو وعده غذا قناعت کنند گفت: روزهایی که مردم چشم‌شان به عمل از طرف مسئولان است، رفتارهایی از روی ندانم‌کاری سر می‌زند که مردم را شعار زده می‌کند. این شعارزدگی‌ها قطعا اثر معکوس و بدتری دارد. کسی می‌تواند مردم را به خوردن دو وعده غذا دعوت کند که خود و اطرافیانش هم آن را رعایت کنند، کسی می‌تواند به مردم بگوید مانند مردم یمن لنگ بپوشید که دست‌کم فرزندانش با کلاس عادی هواپیما سفر کنند نه تجاری، کسی می‌تواند به مردم بگوید در ایران بمانند که فرزندانش در کانادا نباشند.

مهندس حسین احمدی سخنگوی حزب مجمع ایثارگران، ابر بحران ساز‌هایی که در کشور وجود دارد را بر شمرد و ریشه اصلی مشکلات، معضلات و مسائل اصلی که امروز در ایران با آن مواجه هستیم را «ساختار سیاسی قدرت» می‌داند و می‌گوید: شاید ساخت قدرت و عدم توسعه یافتگی کشور ما، فرصت‌های اقتصادی را فراهم نکرده که بتواند تضمین‌های لازم را از امور سیاسی و سیاستگذاری بگیرد به همین دلیل توقف توسعه‌ای که در کشور می‌بینیم یا در واقع ریشه بسیاری از مسایل ما به طور مبنایی، به امور سیاسی باز می‌گردد.

نشست اساتید رشته‌های علوم ورزشی، مدیریت و کارآفرینی با مدیران ارشد حال و گذشته ورزش کشور به منظور گفتگو درباره باز شدن راهی جدید برای حکمرانی خوب در ورزش از مسیر تربیت حکمرانان آینده برگزار شد در نشست اساتید دانشگاه و کارگزاران ورزش کشور چه گذشت؟

علی سلاجقه، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در نشست خبری که مناسبت هفته محیط زیست برگزار شد، در پاسخ به پرسشی درباره پروژه راه آهن رشت آستارا اظهارداشت: صدور مجوز‌ها از بحث‌های اساسی است و پروژه رشت آستارا ارزیابی محیط زیستی آن قبلاً صورت گرفته است و در راستای توسعه کشور توسعه درخور را مد نظر داریم.

محقق داماد گفت: فکر انسان را رشد و تعالی می‌دهد و داوری یک متفکر است و متفکر آن است که اگر دید حرفش را می‌تواند عوض کند تغییر دهد. او شجاعت اعتراف اینکه فکرم اشتباه بوده را داشته است.